Jak każda metoda, ta również powinna się rozpocząć od gruntownego przeanalizowania obecnej sytuacji, na podstawie której należy określić cele, które będą realne do osiągnięcia.

Z balansowaniem wiążą się wszystkie poprzednie metody, gdyż przepływ nie może być w żaden sposób zaburzony. Stanowiska powinny być ustandaryzowane, maszyny powinny pracować bezawaryjnie, zgodnie z harmonogramem konserwacji i napraw, a przezbrojenia powinny być stosunkowo krótkie w porównaniu do czasów trwania operacji produkcyjnych. Przebadany przepływ wskaże okresy wytwarzania poszczególnych typów wyrobów w gnieździe/linii, jak również zostaną uwidocznione nowe problemy.

Przy każdym badaniu procesu zaczynają pojawiać się nowe problemy, a mogą być one związane z tematem dotychczas pomijanym. Balansowania linii nie proponuje się w początkowym stadium wprowadzania zmian, głównie ze względu na szereg zależności od pozostałych metod wcześniej omawianych.

W balansowaniu, głównym zagadnieniem jest dobór ilości produkowanych wyrobów w odpowiednim czasie oraz ich kolejność z uwzględnieniem gabarytów, rodzaju obróbki. Typowym przykładem może być produkcja trzech różnych produktów, które posiadają wspólne cechy technologiczne i to zadecydowało o wytwarzaniu ich w tym samym gnieździe.